همه شب شرار عشقت كشد از دلم زبانه

كه ز آبشار چشمم شده سيل خون روانه

چو روم به خانه زينب ز تو گيردم بهانه

كه مرا ببر تو بابا سر قبر بي نشانه

تو بيا به خانه زهرا كه علي غريب و تنها

بگرفته زانوي غم به بغل به كنج خانه

ژر و بال من شكسته ز فراق روي ماهت

كه كبوتر دل من نرود به آشيانه

به خدا ز بس كه دارد دل من به تو علاقه

به كنار تو تربت تو زده خيمه جاودانه

هنوز از داغ فراق فاطمه خونه نشينم

ميميرم روزي هزار بار تا مغيره رو مي بينم

بر غاصبين خلافت آقام اميرالمومنين لعنت