بد جوري اذيت شدم .دم شما گرم . رزق ما بود شايد بعد اذونيه باشيم يه سري دلمون بره مدينه ... ياد اين شعر افتادم .... بانو سلام فداي شما و ناله هاي هر شبتان ...بميرم از براي غريبي شوهرتان ... چگونه شد ميان درب خانه .... آخ دلم .
