من با غزلی قانعم و با غزلی شاد تا باد ز دنیای شما قسمتم این باد ویرانه نشینم من و بیت غزلم را هرگز نفروشم به دو صد خانه ی آباد من حسرت پرواز ندارم به دل آری در من قفسی هست که می خواهدم آزاد ای بال تخیل ببر آنجا غزلم را کش مردم آزاده بگویند مریزاد من شاعرم و روز و شبم فرق ندارد آرام چه می جویی از این زاده ی اضداد ؟ می خواهم از این پس همه از عشق بگویم یک عمر عبث داد زدم بر سر بیداد مگذار که دندانزده ی غم شود ای دوست

نوشته شده توسط : علی انصاری

نظرات دیگران [ نظر]

رواج ناشایست ها . . .
بر بلندای اهداف . . .
دیگر لازم نیست !
حکمت حماقت . . .
قدرت تفکیک داشته باش . . .
خدایا کمکم کن . . .
روشنایی . . .
تلاش بیهوده . . .
دوستی علی علیه السلام . . .
حسن شهرت . . .
مهربانی . . .
شیشه و آینه
سحر و افطار
تماشای ماه رمضان!
وسیله حجاب
[همه عناوین(967)][عناوین آرشیوشده]